Refr.. Ik löppel miene Soppen ut, de ik mi inbrockt heff.
De schmeckt mol suer und ok mol söt. Ik bin mien egen Chef.

1. De Köter beet mi’n Lock in’t Been, ik harr in Mors em pett.
De Doktor hett dat dichte flickt, und mi dat Leben rett.
De dumme Hund vergitt mi nie. Und wenn he mi bloß rückt,
denn wiest he seine Tähne foorts, und speelt totool verrückt.

2. De Mode is doch wie ne Süük, de hett ne groote Schnut.
De bunten Tattoos op de Huut, de seht gediegen ut.
Und hebbt de Mode alle satt, wullt Schmeerkroom afradeern.
De Farbe geiht partout nicht af, nu kannst di bloß blameern.

3. Ik sitt all lange achter de schwedische Gordien,
weil ik dat Woter heff verpanscht mit goldnen Chile-Win.
Dat hebbt se alle god verkofft bi Leedel und Aldee.
De Lüde hebbt dat gierig soopen, wie dat lebe Veeh.

4. Op’t Schützenfest posseerde dat mit miene feine Bruut.
Wi danzten, lachten, drunken veel so twintig Gläser ut.
Dor öberhölt dat Ünnerste dat Böberste mit Macht.
Erst no de Kinddööp hebbt wi freet, us lüttje Heini lacht.

5. Wat ik ok do, is’t good, is’t schlecht, dat weet ik nie genau.
Dat Leben speelt so manchet Speel, so unverhofft und gau.
Am Enne kummt dat Hauptgericht, ik sitt dorför alleen,
und löppel denn de Soppen ut, dorbi helpt mi keen een.