Jeden Winter stünn Meiers Kohweid unner Woter, wenn't frorn har, löpen wi dor Strietschoo oder glirschten. So harn wi öllern Jungs doch immer en in Nacken. Wi snackten en Jung an, doch mol sine Tung an dat Pumpenrohr to hol'n! De Jung döt, und he seet dor an, de arme Kerl und konn nich wor los. In dissen Moment dör us de Jung leet und weern am rorn, wi em los to kriegen. Dor güng us een Lech up, "met warm Woter". Kreegen usen Penis rut und pi....ant Rohr, dor weer he los.

(Ernst Schüttemeyer)