Glieks no'n Eersten Weltkrieg güng ik in Bremen no School un harr bloß een Poor Schoh. Dat weern Schoh för alle Begebenheiten, wo so Jungs mit to doon hefft.

An en Sonnobendmiddag no de Schooltiet weern se sowiet, se mossen ganz nödig non'n Schoster in Karkweyh. Dat weer good von mi utkeest, denn wi schreben Mondag en Klassenarbeit, un ik harr bannig Manschetten. "Dat haut hen", dach ik bi mi, "Helms Vadder kriggt de Schoh vörher nich mehr trecht. "

Un richtig: So köm dat ok. "Tschä, Ernst," säh he un kleihte sik achter't Ohr, "vör Mondagnomiddag kannst se nich kriegen. Eerstmol mööt se drögen, un denn is dor bannig veel Arbeit an."

Nu weer mien Plon opgohn, un ik freide mi. Ober ik harr nich mit Modder rekent. Se harr den Broden al roken. "Dat weer jo noch schöner, du treckst miene Schoh an!"

Wat bleev mi anners öber - ik moß mit Modder ehr hochhackige Knööpschoh no School. Jo, dat weerm annere Tieden as vondoge ....